13 kwietnia 2016

Pojawienie się nowych trojanów — szczególnie dla Linuxa — wykonujących polecenia cyberprzestępców i zapewniających zdalną kontrolę nad zainfekowaną maszyną zawsze jest wartym zauważenia zdarzeniem z zakresu bezpieczeństwa informacji. W kwietniu analitycy bezpieczeństwa Doctor Web wykryli za jednym razem kilka takich trojanów, które zostały nazwane odpowiednio Linux.BackDoor.Xudp.1, Linux.BackDoor.Xudp.2 i Linux.BackDoor.Xudp.3.

Infekcja rozpoczyna się od pliku z rozszerzeniem ELF, wykrywanego przez Antywirusa Dr.Web jako Linux.Downloader.77. Warto zauważyć, że ta aplikacja została początkowo zaprojektowana do wysyłania pakietów UDP na określony adres. Linux.Downloader.77 jest wyposażoną w trojana wersją tego programu. Potencjalna ofiara pobiera to narzędzie i samodzielnie uruchamia je na swoim komputerze. Następnie trojan prosi użytkownika o nadanie mu uprawnień root’a, bez czego jego działanie jest niemożliwe. Programy tego typu, zwane “flooderami” są często zdolne do wykonywania dodatkowych tajnych funkcji — na przykład do pobierania z Internetu innych niebezpiecznych aplikacji. Linux.Downloader.77 nie jest tu wyjątkiem.

Gdy Linux.Downloader.77 uzyska dostęp do systemu na poziomie root’a, pobiera z serwera inny skrypt, Linux.Downloader.116, i uruchamia go. Z kolei ten skrypt pobiera główny moduł wirusa Linux.BackDoor.Xudp.1, zapisuje go jako /lib/.socket1 lub /lib/.loves, osadza skrypt samouruchamiania (autorun) w folderze /etc/ pod nazwą rc.local i włącza plik autorun trojana do terminarza demona cron. Dodatkowo podczas instalacji trojana w systemie czyszczone są dane utrzymywane przez narzędzie iptables.

Uruchomiony, Linux.BackDoor.Xudp.1 odszyfrowuje dane konfiguracyjne, zagnieżdżone w jego kodzie i niezbędne do jego prawidłowego działania, oraz wysyła na serwer szczegółowe informacje o zainfekowanym komputerze. Następnie uruchamia trzy niezależne wątki. W pierwszym backdoor używa protokołu HTTP. Trojan informuje serwer o tym, że został uruchomiony. Serwer wysyła klucz szyfrujący, informację o serwerze na który ma być wysłane żądanie i numer portu. Następnie Linux.BackDoor.Xudp.1 okresowo wysyła żądania na określony serwer, oczekując uzyskania komendy. Przypuszczalnie trojan potrafi używać tej funkcjonalności do aktualizacji swojego kodu. Wszystkie przychodzące instrukcje są zaszyfrowane. Aby je odszyfrować, trojan generuje specjalny klucz.

W drugim wątku Linux.BackDoor.Xudp.1 również oczekuje na instrukcje z serwera, ale używa protokołu UDP. W trzecim trojan okresowo wysyła na serwer określony datagram w celu poinformowania o tym, że jest wciąż aktywny.

Analitycy bezpieczeństwa zarejestrowali, że Linux.BackDoor.Xudp.1 potrafi w sposób ciągły wysyłać różne żądania na określony zdalny serwer, przeprowadzać ataki DDoS i wykonywać samodzielne komendy. Dodatkowo potrafi skanować porty wewnątrz określonego przedziału adresów IP, uruchamiać pewne pliki, wysłać dowolny plik do cyberprzestępców i wykonywać inne funkcje. Według analityków Doctor Web ten trojan prawdopodobnie wciąż znajduje się w stanie rozwoju, ponieważ jego nowe modyfikacje pojawiają się w regularnych odstępach czasu.

Jego odpowiedniki, Linux.BackDoor.Xudp.2 i Linux.BackDoor.Xudp.3, są, w rzeczywistości, poprawionymi wersjami Linux.BackDoor.Xudp.1, jednakże potrafią różnić się jeden od drugiego nazwą pod którą te trojany są zapisywane w systemie, ilością informacji na temat komputera wysyłanych przez nie na zdalny serwer, lub zestawem komend które potrafią wykonywać. Antywirus Dr.Web dla Linuxa z powodzeniem wykrywa wszystkie te złośliwe programy, więc nie stanowią one żadnego zagrożenia dla naszych użytkowników.

Więcej na temat tego trojana